Αυτό Είναι...

  Αυτό είναι το ίσα μοιρασμένο γεύμα, αυτό είναι η τροφή για τη φυσική πείνα,

Είναι για τον φαύλο όπως και για τον ενάρετο, τους καλώ σε συνάντηση όλους,

Δεν θα περιφρονήσω ούτε θα παραλείψω κανέναν,

Η μαιτρέσα, ο τρακαδόρος, ο κλέφτης, είναι όλοι καλεσμένοι εδώ΄

Ο σκλάβος με τα χοντρά του χείλη είναι καλεσμένος, ο συφιλιδικός είναι καλεσμένος΄

Διάκριση καμία δεν θα γίνει ανάμεσα σ'αυτούς και σ'όλους τους άλλους.

Αυτό είναι το αποτύπωμα ενός δειλού χεριού, αυτό είναι το κυμάτισμα και η ευωδία μαλλιών,

Αυτό είναι το άγγιγμα των χειλιών μου στα δικά σου, αυτό ο ψίθυρος της λαχτάρας,

Αυτό είναι το απόμακρο βάθος και το ύψος όπου καθρεφτίζεται το πρόσωπό μου,

Αυτό είναι η στοχαστική μου καταβύθιση, αυτό κι η ανάδυσή μου.

Φαντάζεσαι πως έχω κάποιον πολύπλοκο σκοπό;

Λοιπόν έχω, όπως έχουν οι μπόρες του Απρίλη και ο μαρμαρυγίας στο πλευρό του βράχου.

Πιστεύεις πως θέλω να ξαφνιάσω;

Ξαφνιάζει το φως της μέρας; Ξαφνιάζει το πρώτο τιτίβισμα του κοκκινολαίμη μέσα στο δάσος;

Ξαφνιάζω εγώ περισσότερο απ'αυτά;

Αυτήν την ώρα μιλάω εμπιστευτικά.

Ίσως να μην τα έλεγα σε όλους, σ'εσένα όμως θα τα πω.

Walt Whitman (Το τραγούδι του εαυτού μου, 19)