επικήδειος

 με τα παλιά αυτοκίνητα, ειδικά όταν τ'αγοράζεις

μεταχειρισμένα και τα οδηγείς πολλά χρόνια,

αρχίζει μια ερωτική σχέση:

έχεις αποστηθίσει κάθε καλώδιο στη μηχανή

στο ταμπλό και αλλού,

έχεις εξοικειωθεί ιδιαίτερα με

το καρμπυρατέρ

τα μπουζιά

τον μοχλό της πεταλούδας

διάφορα άλλα

μέρη.

έχεις μάθει όλα τα κόλπα για να

κάνεις τη σχέση να κρατήσει,

ξέρεις ακόμα και το πώς να βροντάς το ντουλαπάκι ώστε

να μένει κλειστό,

πως να βαράς τους προβολείς με ανοιχτή παλάμη

ώστε να έχεις

φως,

και ξέρεις πόσες φορές να πιέσεις το γκάζι

και πόσο να περιμένεις

για να πάρει μπρος η μηχανή,

και ξέρεις κάθε τρύπα στην

ταπετσαρία

και το σχήμα κάθε ελατηρίου

που εξέχει'

το αμάξι μπήκε και βγήκε από

μάντρες τις αστυνομίας,

πήρε κλήσεις για διάφορες

δυσλειτουργίες:

σπασμένους υαλοκαθαριστήρες στη βροχή,

χαλασμένα φλας τη νύχτα, χαλασμένα

φώτα φρένων, σπασμένα πίσω φώτα, ελαττωματικά

φρένα, υπερβολική

εκπομπή καυσαερίων και τα λοιπά...

μα παρ'όλα αυτά

το ήξερες τόσο καλά

που δεν συνέβη ατύχημα ποτέ, το

παλιό αμάξι σε πήγαινε απ'το ένα μέρος στο

άλλο,

σχεδόν πιστά

- το θαύμα του φτωχού.

κι όταν έρθει εκείνη η τελειωτική βλάβη,

όταν χαλάσουν οι βαλβίδες,

όταν διαλυθούν τα πιστόνια και βαρέσει

μπιέλα, ή ο

στροφαλοφόρος άξονας αποκολληθεί και

πρέπει να το πουλήσεις για

παλιοσίδερα

- όταν το βλέπεις κρεμασμένο

να το σέρνει

ο γερανός

από τις ρόδες

λες και δεν είχε

ψυχή, δεν είχε

νόημα,

τα στενά πίσω λάστιχα

και το πίσω παρμπρίζ

και η τσαλακωμένη πινακίδα

είναι τα τελευταία πράγματα που

βλέπεις, και 

πονάς

λες κι ένας άνθρωπος που αγαπούσες πάρα

πολύ

και ζούσες μαζί του

κάθε μέρα

είχε πεθάνει

κι εσύ είσαι το μοναδικό

άτομο

που γνώρισε

τη μουσική

τη μαγεία

την απίστευτη

ανδρεία.

Charles Bukowski (επικήδειος)