Πότε

Η νύχτα

μας ακολουθεί.

Νύχτα δίχως τέλος.

Σκοτάδια της πείνας,

σκοτάδια δίχως φεγγάρι

όπου φαντάσματα χλωμά

είναι τα πρόσωπά μας...

Βλαστήμιες

διαπερνούν το σιδερόφραχτο πρόσωπο τ'ουρανού

δίχως ηχώ.

Κραυγές άγριες.

Κραυγές λυσσαλέες

που βγάζ'η μιζέρια

απ'το φλογερό μας λαρύγγι.

Πότε

τα στάχυα της γης μας;

Κι'η γλύκα τ'ουρανού μας;

Πότε

ο ήλιος στις καρδιές μας;

Άραγε μια μέρα θα δούμε

τη μέρα

όπως ο κόσμος όλος;

Ο κόσμος όλος ζητάει ειρήνη

κι'εμείς προτιμούμε

να τσακωνόμαστε με τον θάνατο

που μας θερίζει

αλύπητα,

μας ρίχνει

σωρούς ατελείωτους

κάθε μέρα

δίχως παύση....

Mohammed Aziz Lahbabi (Πότε)