Ουτοπία

 Όταν το τρένο σταματήσει, είπε η γυναίκα, θα πρέπει να

επιβιβαστείς. Μα πως θα ξέρω, ρώτησε το κοριτσάκι, ότι

είναι το σωστό τρένο; Θα είναι το σωστό τρένο, είπε η

γυναίκα, επειδή είναι η σωστή ώρα. Ένα τρένο πλησίασε

τον σταθμό΄ σύννεφα γκριζωπού καπνού έβγαιναν από την

καπνοδόχο. Πόσο πολύ φοβάμαι, σκέφτεται το κοριτσάκι,

σφίγγοντας στη χούφτα του τις κίτρινες τουλίπες που θα

δώσει στη γιαγιά της. Τα μαλλιά της είναι σφιχτοπλεγμένα

σε κοτσίδες για να κρατήσουν στο ταξίδι. Έπειτα, χωρίς

ν'αρθρώσει λέξη, ανεβαίνει στο τρένο που βγάζει έναν

παράξενο ήχο, όχι σε γλώσσα όπως αυτή που μιλάει, κάτι που

περισσότερο μοιάζει με βογκητό ή κλάμα.

Louise Glück (Ουτοπία)