Η Βαλκυρία του Κάδρου

Στη γωνιά σωρό τα ξύλα.

Τα γραφτά ριγμένα χάμου

και μια Μπρούνχιλδ στο πορτραίτο

να σε παίρνει από κοντά μου.

...Τα μικρά μου αδέξια χρόνια

στη γαλάζια πολυθρόνα,

να θωρούν πιστά το τζάκι

μια βραδιά, κάποιο χειμώνα...

Λίγοι στίχοι του Καβάφη,

αίσθημα, δειλία και πάθος.

Να σε κέρδιζα είχα ελπίσει

- παιδικό και μάταιο λάθος.

Κι όταν το παλιό πορτραίτο

βλέποντας εκεί, αντικρί μου,

"-Τέτοια χέρια-κρίνους", μου είπες,

"ονειρεύεται η ψυχή μου".

Τα μικρά, κοντά μου χέρια,

κρύβοντας αδέξια πίσω,

όλο τη φωτιά κοιτούσα,

τρέμοντας να μη δακρύσω...

Ισιδώρα Καμαρινέα (Η Βαλκυρία του κάδρου)