Η Μοιχαλίδα

Πάνω από τη γυναίκα, ένα πέτρινο σύννεφο

μετέωρο, όσο ο άντρας σωπαίνει.

Οι άλλοι έχουν φύγει. Εκείνη τώρα ξέρει

πως δεν θα πέσει πια ο πρώτος λίθος.

Αλλά το σύννεφο μένει και τη σκιάζει

μ'έναν ίσκιο που ζυγίζει ακριβώς το βάρος της καρδιάς της.

Όταν εκείνος την κοιτάζει και τη μιλά

νιώθει να χώνεται το κεφάλι της μες στο σύννεφο,

και βλέπει πάνω απ'την πόλη και τους σκονισμένους αγρούς

να πέφτουνε βροχή τα δάκρυά της.

Jean-Pierre Lemaire (Η Μοιχαλίδα)