Πρωινό μέθης

Ω, Αγαθό μου! Ω, Ωραίο μου! Φαμφάρα βάναυση όπου δε σκοντάφτω καθόλου!

Στρεβλή μαγική! Ουρά για τ'ανήκουστο έργο και για το θαυμαστό σώμα,

για πρώτη φορά! Αυτό άρχισε κάτω από τα γέλια των παιδιών,

θα τελειώσει απ'αυτά. Το δηλητήριο τούτο θα μείνει σ'όλες τις φλέβες μας,

ακόμα και όταν, καθώς η φαμφάρα στραφεί, θα παραδοθούμε στην παλιά δυσαρμονία.

Ω τώρα, εμείς ο τόσο άξιος γι'αυτά τα μαρτύρια! ας μαζέψουμε με θέρμη

αυτή την υπεράνθρωπη υπόσχεση καμωμένη στο πλασμένο σώμα μας και στην ψυχή μας:

αυτή την υπόσχεση, αυτή την παραφροσύνη! Η κομψότητα, η γνώση, η βιαιότητα!

Μας υποσχέθηκαν να θάψουν στη σκιά το δέντρο του καλού και του κακού,

να εξοστρακίσουν τις τυραννικές εντιμότητες, για να οδηγήσουμε τον πολύ αγνό μας έρωτα.

Αυτό αρχίνησε με μερικές αηδίες και αυτό τελείωσε,

μην μπορώντας να μας αρπάξει αμέσως απ'αυτή την αιωνιότητα-

αυτό τελείωσε μ'ένα σκόρπισμα αρωμάτων.

Γέλιο των παιδιών, διακριτικότητα των σκλάβων, αυστηρότητα των παρθένων,

φρίκη των μορφών και των αντικειμένων του εδώ, να'στε καθαγιασμένα

με την ανάμνηση αυτής της αγρυπνίας. Αυτό άρχιζε με μια ολάκερη χωριατιά,

να που τελειώνει με αγγέλους φλόγας και πάγου.

Μικρό ξενύχτι μεθυσιού, άγιο! όταν αυτό δε θα'ναι παρά για τη μάσκα που μας χάρισες.

Σε στερεώνουμε, μέθοδε! Δεν ξεχνούμε ότι έχεις δοξάσει χθες την καθεμιά από τις ηλικίες μας.

Έχουμε πίστη στο δηλητήριο. Ξέρουμε να δίνουμε τη ζωή μας ολάκερη κάθε μέρα.

Να τος ο καιρός των Δολοφόνων.

Arthur Rimbaud (Πρωινό μέθης)