Σαν θα πεθάνω

Σαν θα πεθάνω, η θύμησή σας θα κρατήσει μόνο

τριξίματα απο εφημερίδες, και τον δίσεχτον εκείνο χρόνο.

Όμως εγώ, η φωνή μου θα'θελα, που θα'χει πια σιγήσει,

όχι μονάχα τις βροντές στο Βόλγα πλάι να σας θυμίσει,

μα και των δέντρων το ανεπαίσθητο ψιθύρισμα στη σιγαλιά,

και την μυστηριακή τους πράσινη ομορφιά.

Μαζί τους έζησα καιρό κι άκουσα μες στη φύση

όσα φτελιές, κι ελιές, κι αγαπημένες καστανιές μου'χουν μιλήσει.

Δεν είναι αυτα διακόσμηση, τοπία δεν είναι στείρα,

μέσα στα δέντρα υπάρχει διάρκεια και μοίρα.

Εγώ θα φύγω` αυτά θα μείνουν στη σκοπιά τους

να συνεχίζουν τ'αρχινισμένα λόγια μου με τα δικά τους.

Илья́ Григо́рьевич Эренбу́рг (Σαν θα πεθάνω)