Η Πεδιάς και το Νεκροταφείον (Πίναξ Ημιτελής)

Έχει πια δύσει ο ήλιος του χειμώνα,
και γρήγορα, σα θέατρο, σκοτεινιάζει,
ή σα να πέφτει πέπλο σε μια εικόνα.
Άλλο δε βρίσκει ο άνεμος, ταράζει
μόνο τ'αγκάθια στην πεδιάδα όλη,
μόνο κάποιο χαρτί σ'όλη τη φύση.
Μα το χαριτωμένο περιβόλι
αίμα και δάκρυα το'χουνε ποτίσει.
Αδιάκοπα τα δέντρα ξεκινούνε,
κ'οι πέτρινοι σταυροί σκίζουν σα χέρια
τον ουρανό 'που σύννεφα περνούνε,
τον ουρανό που είναι χωρίς αστέρια.

(Ωραίο, φρικτό και απέριττο τοπίον!
Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.
Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων
κ'η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου.)

Κώστας Καρυωτάκης (Η πεδιάς και το νεκροταφείον, Πίναξ ημιτελής)