Μια πυξίδα

Όλα είναι λέξεις σε μια γλώσσα που Κάτι

ή Κάποιος ροκανίζει συνεχώς εντός μου

αποκαλώντας ιστορία του κόσμου

την απέραντη που συλλαβίζουμε αυταπάτη.

Στη δίνη μέσα της ρουφά Ρώμη και Καρθαγένη,

της ζωής μου το αίνιγμα (ή εμένα ή εσένα),

την απόγνωση στ'άπειρα της Βαβέλ να'σαι γένη

κάποιος γρίφος τυχαίος, μια μοίρα. Μα ένα

σκοτάδι πίσ'απ'τα ονόματα εργάζεται`

ανάλαφρη, νιώθω, λαμπερή να χαράζεται

η σκιά του σ'αυτή τη γαλάζια βελόνα

και ώς τα πέρατα της θάλασσας να μακραίνει

σαν το πουλί που στον ύπνο του ανασαίνει

ή σαν ρολόι που, στ'όνειρο, καταργεί τον κανόνα.

Jorge Luis Borges (Μια πυξίδα)