Τραγούδι του Ανοιχτού Δρόμου

Από τούτη τη στιγμή ανακηρύσσω τον εαυτό μου ελεύθερο από όρια και πλασματικές γραμμές,

Πηγαίνω όπου ορίζω, αφέντης του εαυτού μου απόλυτος και ολοκληρωτικός,

Ακούω τους άλλους, εξετάζω σε βάθος όσα λένε,

Κοντοστέκομαι, ερευνώ, αποδέχομαι, στοχάζομαι,

Μειλίχια, αλλά με θέληση ακλόνητη απεκδύομαι κάθε χαλινάρι που θα μπορούσε να με χαλιναγωγήσει.

Εισπνέω μεγάλες ανάσες χώρου,

Η ανατολή και η δύση είναι δικές μου, και ο βορράς και ο νότος είναι δικοί μου.

Είμαι μεγαλύτερος, καλύτερος απ'ό,τι νόμιζα,

Δεν ήξερα ότι έκρυβα μέσα μου τόση καλοσύνη.

Όλα μου φαίνονται όμορφα,

Και μπορώ αδιάκοπα να λέω σε άντρες και σε γυναίκες: μου έχετε κάνει τόσο καλό κι εγώ θα σας το ανταποδώσω,

Θα γυρεύω συντρόφους για μένα και για σας καθώς θα προχωρώ,

Θα σκορπίζω τον εαυτό μου ανάμεσα σε άντρες και σε γυναίκες καθώς θα προχωρώ,

Θα εξακοντίσω ανάμεσά τους μια χαρά καινούργια και μια τραχύτητα,

Όποιος με αρνηθεί δεν θα με στεναχωρήσει,

Όποιος με δεχτεί, άντρας ή γυναίκα, θα είναι ευλογημένος και θα με ευλογήσει.

Walt Whitman (Τραγούδι του ανοιχτού δρόμου, 5)