Η Βιβλιοθήκη

Η φωτιά καίει` αυτός είναι ο πρώτος νόμος.

Όταν ένας άνεμος τη φυσήξει οι φλόγες της

μεταφέρονται μακρύτερα. Η ομιλία

φυσάει τις φλόγες. Το έχουν καταφέρει

ώστε το να γράφεις να είναι

φωτιά και όχι μόνο του αίματος.

Η γραφή δεν είναι τίποτα, να είσαι

σε θέση να γράφεις (να που

σε οδηγούν) είναι τα εννέα δέκατα

της δυσκολίας: εκμαύλιση

ή δυνατά μπράτσα. Η γραφή

θα'πρεπε να'ταν ανακούφιση,

ανακούφιση απ'τις συνθήκες

οι οποίες καθώς προχωράμε γινόμαστε - μια φωτιά,

μια καταστροφική φωτιά. Γιατί η γραφή

είναι επίσης μια επίθεση και τρόποι πρέπει

να βρεθούν για να την καταπνίξουν - στη ρίζα της

αν είναι δυνατόν. Για να γράφεις

λοιπόν, τα εννέα δέκατα του προβλήματος

είναι να ζεις. Το διακρίνουν,

όχι μέσω της νόησης μα

μέσω της ημι-νόησης (να θέλουν να είναι

τυφλοί σαν πρόφαση για να

πουν, Είμαστε τόσο περήφανοι για σένα!

Υπέροχο πλάσμα! Πως βρίσκεις

τον χρόνο να γράφεις μέσα στην

πολυάσχολη ζωή σου; Πρέπει να'ναι

σπουδαίο πράγμα να έχεις τέτοιο χόμπι.

Μα ήσουν ανέκαθεν ένα μυστήριο

αγόρι. Η μητέρα σου τι γίνεται;)

-η μανία του κυκλώνα, η φωτιά,

ο μέγας κατακλυσμός και στο τέλος

το κόστος-

Ο πατέρας σου ήταν τόσο καλός άνθρωπος.

Τον θυμάμαι καλά.

Ή, προς θεού, Δόκτορα, πιστεύω πως όλα παν καλά

μα ετούτο τι διάολο σημαίνει;

William Carlos Williams (Η Βιβλιοθήκη)