Επικούρειον

Σ'αυτή την πρόσκαιρη ζωή μας διατί

να μη χαρεί το ζωντανό το σώμα;

Ως κ'οι μωροί το λέν πως είμεθα θνητοι,

πως θα μας βάλουν μια φορά στο χώμα.

Μα ούτ'οι δεσποτάδες μας οι κορδωτοί,

ούτε οι πλέον διαβασμέν' ανθρώποι

γνωρίζουν τί θα γίνουμε κατόπι,

αυτού που θέ να πάμε...

-Βάλτε να φάμε!

-Βάλτε να πιούμε!

Γιατί αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί:

φάγει' και πιεί' αλλού δεν θα τα βρούμε!

Ανέλπιστα γυρνά της Τύχης ο τροχός

κι ο Χρόνος που περνά δεν στρέφ' οπίσω.

Της χθές ο Κροίσος είναι σήμερα φτωχός,

κ'εγώ, ο νέος, αύριον θ'ασπρίσω.

Αυτά τα ξεύρουν όλοι πλέον, ευτυχώς`

κι όμως πολλοί στερούνται και νηστεύουν!

Θα ελαφρύνουν τάχα για ν'ανέβουν

αυτού που θε να πάμε;..

-Βάλτε να φάμε!

-Βάλτε να πιούμε!

Γιατί ως κ'οι τρελοί το ξέρουν, δυστυχώς:

φαγεί' και πιεί' αλλού δεν θα τα βρούμε!

Κι όποιος μια κόρη, μιαν ωραίαν αγαπά,

ας της χαρεί τα πρώτα-πρώτα κάλλη.

Λύπες κι αρρώστιες θα της πάρουν τα λοιπά

και θα του μείνει μόν'η παραζάλη.

Αυτό στ'αφτί καλά, βεβαίως, δεν χτυπά.

Μα, πλήν αυτού, ξάφνου προβάλλ'ο Χάρος

κ'ειδοποιεί: ¨-Αφέντη, μή πρός βάρος,

κοπιάστενε να πάμε!..¨

-Βάλτε να φάμε!

-Βάλτε να πιούμε!

Γιατί φαγεί' και πιεί' και κάλλη χαρωπά,

στου Χάρου το κελλί δεν θα τα βρούμε!

Γεώργιος Βιζυηνός (Επικούρειον)