Σελίδες

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Ρόδου Μοσκοβόλημα

Ἐφέτος ἄγρια μ᾿ ἔδειρεν ἡ βαρυχειμωνιὰ

ποὺ μ᾿ ἔπιασε χωρὶς φωτιὰ καὶ μ᾿ ηὗρε χωρὶς νιάτα,

κι ὥρα τὴν ὥρα πρόσμενα νὰ σωριαστῶ βαριὰ

στὴ χιονισμένη στράτα.

Μὰ χτὲς καθὼς μὲ θάρρεψε τὸ γέλιο τοῦ Μαρτιοῦ

καὶ τράβηξα νὰ ξαναβρῶ τ᾿ ἀρχαῖα τὰ μονοπάτια,

στὸ πρῶτο μοσκοβόλλημα ἑνὸς ρόδου μακρινοῦ

μοῦ δάκρυσαν τὰ μάτια

Κωστής Παλαμάς (Ρόδου Μοσκοβόλημα)

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Στον Ακροκόρινθο


Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση
πυρώνοντας το βράχο. Κ’ευωδάτη
φυκιού πνοή, απ’το πέλαο, είχε αρχίσει
να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι...

Αφροί στο χαλινάρι΄ κι απ’το μάτι
τ’ασπράδι φαινόταν΄ και να λύσει
τη φούχτα μου, απ’τα γκέμια του γεμάτη,
πάλευε προς τα πλάτη να χιμήσει...

Ήτανε η ώρα; Ήτανε τα πλήθια μύρα;
Ήταν βαθιά του πέλαγου η αρμύρα;
Η αναπνοή η απόμακρη του δάσους;

Α! Λιγο ακόμα να κράταε το μελτέμι,
ήξερα εγώ πως σφίγγεται το γκέμι
Και τα πλευρά του μυθικού Πηγάσου!
Άγγελος Σικελιανός (Στον Ακροκόρινθο)