Σελίδες

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Τ'άγαλμα της Θεάς


Ι
Κορίτσι τρυφερό και ζηλεμένο,
οπόχεις τόσον κόσμο τρελαμένο,
μοιάζει με θαλερό κυπαρισσάκι
το λυγερό σου το κορμάκι.
Για τούτο στ'ονειρό μου, ο πικραμένος,
βλέπω συχνά πως είμαι...πεθαμένος
και σε, κυπαρισσάκι μου, κοντά μου
στο μνήμα μου πως σ'έχω συντροφιά μου
και τόσο τερπνό βρίσκω τ'ονειρό μου,
τις ρίζες σου ν'ακούω στο πλευρό μου,
όπου και με το χώμα σκεπσμένος
αισθάνομαι πως είμαι ευτυχισμένος
και λέω με το νού μου: τί ευσπλαχνικός
ο θάνατος οπούναι και γλυκός

ΙΙ
Όλο μεμιάς, απο το κυπαρίσσι,
ωσάν ξεφτέρι, τ'όνειρο πετάει
και μια-να δώσει ο Θεός!-και στο Παρίσι,
το ποθητό κι ασύγκριτο, με πάει.
Κι όσο βιβλίου να γυρίσεις φύλλο,
βρίσκομαι μπρός είς την θεά απ'τή Μήλο,
όπου στου Λούβρου μέσα στο Μουσείο,
βασίλισσα σε τόσο μεγαλείο,
σε σάλα χωριστή, μονάχη μένει,
μέσα στη μοναξιά της δοξασμένη.
Κι ο κόσμος απο τα πέρατα της γής
έρχετ'εδώ για να την προσκυνήσει.
Μα εγώ θωρώ με πόνο της ψυχής
τη θελκτική θεά, που στο Παρίσι
την έφερεν η Μοίρα τσακισμένη,
και μου θυμίζει δόξα περασμένη.

ΙΙΙ
Έξαφνα, εδώ, με μάτια δακρυσμένα
(επάνω στον ιερό τον στυλοβάτη)
βλέπω στη θέση της θεάς εσένα,
πόχεις το γέλιο το κρυφό στο μάτι,
εσέμ κυπαρισσάκι λυγερό...
Μα πρίν προφθάσω λίγο να χαρώ
τη δόξα σου σ'αυτή την οπτασία,
βρίσκομαι πάλι αλλού..-στη Φλωρεντία.
Όμως και πάλι στη θεά εμπρός,
που των Μεδίκων λέγεται Αφροδίτη
(που τέχνης θαύμα ο κόσμος την κηρύττει),
ειδωλολάτρης πάντοτε θερμός
στέκεται ο ραψωδός λησμονημένος..,
και μαγεμένος απ'τον ερωτά της,
στον Όλυμπο πως είναι ανεβασμένος,
στοχάζεται, και βρίσκεται σιμά της.

ΙV
Εδώ μεμιάς νομίζω πως ξυπνάω,
μ'απο τα μάτια δέ μου φεύγει ακόμα
τ'άγαλμα της θεάς - και το κοιτάω
της χλόης να παίρνει το δροσάτο χρώμα.
Κ'ενώ λογιάζω τη γλυκιά μου πλάνη,
κλαδάκια βλέπω γύρω του να βγάνει,
και, πρίν προφθάσω να σκεφτώ λιγάκι,
το βλέπω θαλερό κυπαρισσάκι,
που μοιάζει εσέ, κορίτσι ζηλεμένο,
οπόχεις τόσον κόσμο τρελαμένο.
Άβλιχος Μικέλης (Το κυπαρισσάκι)

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

Πεταλούδα του Αιγαίου


Μια πεταλούδα περνά από μπροστά μου
Και για πρώτη φορά παρατηρώ στη Δημιουργία
Ότι δεν έχουν χρώμα ή κίνηση οι πεταλούδες,
Κανονικά, όπως χρώμα ή άρωμα δεν έχουν τα λουλούδια.
Χρώμα είναι αυτό που χρωματίζει της πεταλούδας τα φτερά
Κίνηση είναι αυτό που υπεισέρχεται στην κίνηση της πεταλούδας
Άρωμα είναι αυτό που αρωματίζει του λουλουδιού τη μυρωδιά.
Η πεταλούδα είναι μονάχα πεταλούδα
Και το λουλούδι, απλά ένα λουλούδι.

Alberto Caeiro (Ο Βοσκός των προβάτων,XL)