Όνειρο

Ἄνθη μάζευα γιὰ σένα

στὸ βουνὸ ποὺ τριγυρνοῦσα.

Χίλια ἀγκάθια τὸ καθένα

κι᾿ὅπως τἄσφιγγα πονοῦσα.

Νὰ περάσης καρτεροῦσα

στὸ βορηὰ τὸν παγωμένο

καὶ τὸ δῶρο μου κρατοῦσα

μὲ λαχτάρα φυλαγμένο

στὴ θερμὴ τὴν ἀγκαλιά μου.

Ὅλο κοίταζα στὰ μάκρη.

Ἡ λαχτάρα στὴν καρδιά μου

καὶ στὰ μάτια μου τὸ δάκρι.

Μέσ᾿στὸν πόθο μου δὲν εἶδα

μαύρη ἡ Νύχτα νὰ σιμώνη

κ᾿ἔκλαψα χωρὶς ἐλπίδα

ποὺ δὲ στἄχα φέρει μόνη.

Μαρία Πολυδούρη (Όνειρο)