Και Φεύγεις Πάλι

στην Ελένη

Όταν τη νύχτα κατεβαίνει η δροσιά της χάρης

απ'τα ρυάκια του φαλακρού Παλαμηδιού

και ζητάω μάρτυρα της απρόσμενης ειρήνης

ψάχνω ν'απιθώσω τα μάτια μου στη μνήμη σου.

Και συ έρχεσαι σιωπηλή και αμφίβολη

με το λίκνισμα των είκοσι χρόνων σου

βλέπεις τα χαρτιά και τη φλόγα μου

και φεύγεις πάλι

ανυποψίαστη για τη φωτιά μου.

Πάνος Λιαλιάτσης (Και φεύγεις πάλι)