Προς το Βλαδιβοστόκ

Θερμοκρασία 60 υπό το μηδέν

και το εισιτήριο προς το Βλαδιβοστόκ στην τσέπη`

κι απόξω, εξισωμένη προς το Άπειρον,

η παγωμένη στέππη...

(Δεν είμαι μόνος` ένας άνθρωπος παράξενος αντίκρυ μου

μου εξάπτει το ενδιαφέρον σε σημείον μέγα`

κ'ενόσο τούχα δώσει σημασίαν Άλφα στην αρχή,

τώρα, δεν ξέρω πώς, λαμβάνει σημασίαν Ωμέγα!)

...Και το εισιτήριο προς το Βλαδιβοστόκ στην τσέπη μου!..

Ά! Το Βλαδιβοστόκ... Ώ, ας ήτανε ποτέ να μην υπήρχεν εδωκάτω!

Κι όμως είν'ο σκοπός του ταξιδιού μου, αλίμονο`

το τέρμα..- που δεν έχει παρακάτω...

...Κι όμως το νοσταλγούσα κάποτε το τέρμ'αυτό.

Μα τώρα..-τώρα τίποτα. Μονάχα η παγωμένη γύρω στέππη,

κι ο αμίλητος κι ακίνητος συνταξιδιώτης μου,

που σα μετουσιωμένο σύμβολο με βλέπει.

..Κι όσο και πάει σιμώνει το Βλαδιβοστόκ!..

Και τότε.., τί θα γίνει;.. Θα ξαναγυρίσω πάλε;..

Δεν το πιστεύω!.. Μα θαρρώ, της φάρσας ή του δράματος

πως πλησιάζει οσονούπω το φινάλε!..

(...Ωραίο πιστόλι ετούτο, μα την πίστη μου,

κ'είν'εντελώς καινούργιο, και γεμάτο!..

Κι όπου και νάναι θα φανεί και το Βλαδιβοστόκ,

το τέρμα..- που δεν έχει παρακάτω...)

Ορέστης Λάσκος (Προς το Βλαδιβοστόκ)