Όταν το πρόσωπό σου
φάνηκε στην τσαλακωμένη ζωή μου
κατάλαβα, στην αρχή,
μόνο την φτώχεια αυτών που έχω.
Ύστερα αυτό το φως του
πάνω στα ποτάμια, στη θάλασσα,
έγινε η αρχή μου στον χρωματιστό κόσμο,
στον κόσμο που δεν είχα κάνει ακόμα την αρχή μου.
Είμαι τόσο τρομαγμένος, τόσο τρομαγμένος
απ'την απροσδόκητη ανατολή του ήλιου που τελειώνει,
απ'τις αποκαλύψεις
και τα δάκρυα, και την έξαψη που τελειώνει.
Δεν τον πολεμώ, η αγάπη μου είναι αυτός ο φόβος,
τον τρέφω εγώ που δεν μπορώ να θρέψω τίποτα,
εγώ, ο απρόσεχτος φύλακας της αγάπης.
Ο φόβος με κυκλώνει.
Καταλαβαίνω πως αυτές οι στιγμές είναι σύντομες
και πως τα χρώματα απ'τα μάτια μου,
όταν το πρόσωπο σου δύσει,
θα χαθούν.
Евгений Александрович Евтушенко (Χρώματα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.