Σελίδες

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Κολοσσαίο

Σύμβολο της Αρχαίας Ρώμης, μνημείο
μεγάλων στοχασμών, που άφησαν αιώνες
νεκροί πλούτου και δύναμης στον Χρόνο!
Προσκυνητής μετά από τόσες μέρες
καμάτου πια και φλογισμένης δίψας
για τις πηγές της γνώσης που'ναι εντός σου,
σκύβω με ταπεινότητα αλλαγμένος
μες στις σκιές σου και ρουφά η ψυχή μου
τη δόξα την τρανή σου και την θλίψη.

Απέραντοι καιροί και αρχαίοι! μνήμες
παλιές! σιωπή, ερημιά και μαύρη νύχτα!
σας νιώθω, νιώθω πια την δύναμή σας.
Δεν είπε ο βασιλέας των Ιουδαίων
λόγια χρησμωδικά με τόση αλήθεια
ποτέ του στης Γεσθημανή τους κήπους,
λόγια καθώς τα ξόρκια τα δικά σας!
Ο εκστατικός δεν τράβηξε Χαλδαίος
απ'τα άστρα πιο βαθιά μαγεία κάτω
στη Γη σαν τη μαγεία τη δική σας!
Μα κίονες πέφτουν όπου πέφταν ήρωες,
κι εκεί που αετός χρυσός φεγγοβολούσε
οι μαύρες νυχτερίδες αγρυπνάνε!
Κι όπου ανεμίζαν τα χρυσά μαλλιά τους
Ρωμαίες, μόνο αγκάθια πια φυτρώνουν!
Και πάνω από το θρόνο των καισάρων
γλιστράει ως το μαρμάρινό της σπίτι,
κάτω απ'το κέρας της ωχρής σελήνης,
σαν φάσμα, η σιωπηλή της πέτρας σαύρα!

Μα στάσου! Αυτός τους τοίχους, τις αψίδες
που κισσός τις ζώνει, τις κολόνες
αυτές τις θλιβερές και μαυρισμένες,
και τους θόλους θριγκούς, τα συντριμμένα
τα γείσα, τα διαζώματα, που πέσαν,
τις γκρίζες πέτρες, τούτο το ρημάδι-
αυτά- τα δόντια αφήσανε του Χρόνου
από το ξακουσμένο Κολοσσαίο-
αυτά- στη Μοίρα μόνο και σ'εμένα;

Κι ο αντίλαλος μου απάντησε: "Όχι μόνο!
Ήχοι προφητικοί, τρανοί πηγαίνουν
απ'τα συντρίμμια εμάς στους φωτισμένους,
σαν μελωδίες του Μέμνονα στον Ήλιο.
Στις δυνατότερες καρδιές δεσπότες
και στις μεγάλες σκέψεις κυβερνάμε.
Πολλά μπορούμε εμείς οι ωχρές οι πέτρες.
Δεν έσβησαν το κράτος μας κι η δόξα,
μήτε η μεγάλη μαγική μας φήμη,
μήτε το θαύμα που μας ζώνει ακόμη,
μήτε κι οι μνήμες που σ'εμάς φωλιάζουν,
και μας τυλίγουν τώρα σαν χιτώνας
και σαν μανδύας της πιο μεγάλης δόξας."

Edgar Allan Poe (Κολοσσαίο)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.