θα ξεκρεμάσουν την εικόνα σου
απ'τον ασβεστωμένο τοίχο του κρυφού σχολειού
(αυτήν, τουλάχιστον, κάποια πρωινά της άνοιξης
τη φώτιζε για λίγο ο ήλιος` έλαμπε το τζάμι`
την είδες κάποτε - δε σου'μοιαζε πολύ - σ'άρεσε`)
κρύφ'τα, λοιπόν, σου λέω` - θα την ξεκρεμάσουν
και μήτε τ'άδειο καρφί δε θα μείνει στον τοίχο
ελευθερώνοντας τη θέση του άδειου` -
μιαν άλλη εικόνα θα κρεμάσουν, ενός άλλου,
πιο ενδοτικού, πιo αθώου, πιο υποκριτικού,
ίσως πιο ανθρώπου δηλαδή -
στα σίγουρα, πολύ πιο ανθρώπου.
Γιάννης Ρίτσος (Ως το Τέλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.