Οι τοίχοι είναι στην Ανδαλουσία...

Τι ντέφι η σιωπή αυτής της κάμαρας!

Οι τοίχοι είναι στην Ανδαλουσία...

Υπάρχουν αισθησιακοί χοροί στο σταθερό, λαμπερό φως`

Ξαφνικά, όλος ο χώρος σταματά να περιστρέφεται...

Σταματά, ξεκινά πάλι, εξελίσσεται...

Και σε μια κόχη της στέγης, πολύ πιο μακριά

Απ'όπου ο χώρος βρίσκεται,

Άσπρα χέρια ανοίγουν κρυφά παράθυρα,

Ενώ κλαριά βιολέτας πέφτουν

(Γιατί θα πρέπει να'ναι κάποια νύχτα ανοιξιάτικη έξω εκεί

Κι εγώ με τα μάτια κλειστά μένω...)

Fernando Pessoa (Πλάγια βροχή, IV)