Απόσπασμα απο ένα μελλοντικό ποίημα

... Βιβλικές βροχές μέσα μου που τις μοίρασα στους πλανόδιους

ομπρελάδες - πολεοδόμοι με μέτρησαν και δε βρήκαν την άκρη μου,

έμποροι με ζύγισαν και τους περίσεψε ο κόσμος, μου έδωσαν

ένα νόμισμα για να μου κλέβει η έγνοια του τον ύπνο,

μα εγώ κοιμήθηκα πάνω στις ράγιες για να ταξιδέψω

σ'ένα όνειρο ανεκπλήρωτο, κι έγινα υπνοβάτης για να

μή μείνει το άγνωστο ολομόναχο στην πόρτα μου

κι έγινα εικόνισμα για να σωπαίνω εν πλήρει γνώσει

κι όταν βράδιασε έκλαψα σαν τον ταξιδιώτη που πέρασε σώος

τους πέντε ωκεανούς κι άξαφνα ναυάγησε μπρός στο αλβάβητο.

Ώ, νύχτα μυστική, δέξου με, είμαι άοπλος σαν ένα φωνήεν

που ξεσηκώνει μια πόλη, όπου να'ναι θα ξημερώσει,

οι αμπελουργοί σφυρίζουν συνάζοντας τα θαύματα της μέρας

κι εγώ προσεύχομαι, προφέροντας τ'όνομα του Θεού

σαν μια γυναίκα ερωτευμένη που δαγκώνει το μαντίλι της -

τίποτ'άλλο παρά ένας άνθρωπος του αιώνα μου, ανεξήγητος και τρωτός

κι, ώ δυσκολίες, που μας πηγαίνετε μακρύτερα...

Τάσος Λειβαδίτης (Απόσπασμα απο ένα μελλοντικό ποίημα)