Σονέτο του κρασιού

Σε ποιον τόπο, ποιον αιώνα, σε ποια μέρη χλοερά

από κάποια συναστρία σιωπηλά σχεδιασμένη
(μιαν αυγή που σε κανένα μάρμαρο δεν είν'γραμμένη)
μια μοναδική ιδέα να γεννήθηκε: η χαρά;

Το κρασί το ανακάλυψαν σε φθινόπωρα απαλά
κατακόκκινο στου χρόνου το ποτάμι να κυλά
και στη δύσβατη ζωή μας, με τη φλόγα, τη ροή του
να προσφέρει ανατάσεις κι έξαψη η μουσική του.

Στο ξενύχτι, ή το βράδυ μετ'από δύσκολη μέρα
τη διάθεση ανεβάζει ή την πίκρα στέλνει πέρα.
Τον διθύραμβο τον νέο που κεντάω τόσην ώρα

τον τραγούδησαν οι πέρσες και οι άραβες. Μα τώρα
δίδαξέ με πώς να βλέπω την πορεία μου, εσύ,
σα να ήταν κιόλας τέφρα μες στη μνήμη μου, κρασί.

Jorge Luis Borges (Σονέτο του κρασιού)