Ερωτικό Προαίσθημα

Ούτε κι αν νιώθω τόσο δικό μου αυτό το φωτεινό, σα γιορτή μέτωπό σου

ούτε κι αν συνηθίσω το κορμί σου, ακόμα μυστηριακό και σιωπηλό, ακόμα κοριτσίστικο,

ούτε την αδιάκοπη πορεία της ζωής σου, που μια γίνεται λόγια, μια σιωπές,

τίποτα πιο αινιγματικό δε θα μπορέσεις να μου δώσεις

πέρ'απ'το να κοιτάζω τον ύπνο σου

τυλιγμένο μες στην αγρύπνια των χεριών μου.

Σαν από θαύμα ξαναγίνεσαι παρθένα, από την αθωωτική αγνότητα του ύπνου

αμέριμνη, λαμποκοπώντας σα μια χαρούμενη στιγμή που τη διαλέγει η ίδια η μνήμη,

να μου χαρίσεις τούτο τ'ακρογιάλι της ζωής σου, π'ούτε κι εσύ η ίδια ακόμα δεν το ξέρεις.

Θα ξεχυθώ μες στη γαλήνη σου

να εξερευνήσω την πιο απόμακρη ακτή σου

κι ίσως σε δω, πρώτη φορά,

έτσι όπως θα πρέπει να σε βλέπει κι ο Θεός,

με γκρεμισμένο το μύθο του Χρόνου,

δίχως τον έρωτα, χωρίς εμένα.

Jorge Luis Borges (Ερωτικό Προαίσθημα)