δεν είχα ανάψει λάμπα`
αν και δεν ξέρεις κουρασμένη πόσο
δεν έλεγα να ξαπλώσω.
Να βλέπω ήθελα πώς σβούνε
στο σούρουπο οι σειρές τα ελάτια,
μια φωνή απ'το δρόμο με μεθούσε
ολόιδια η δική σου. Πού'σαι;
Και να ξέρεις πως όλα χαθήκαν
κι είν'η ζωή μας κόλαση μαύρη!
Ω, κάτι με είχει πείσει
κι έλεγα: θα γυρίσει.
А́нна Андре́евна Ахма́това (Λευκή Νύχτα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.