Μαραμπού

    Στὸ Γιῶργο Παπᾶ

Νὰ ζεῖς στὴν ἴδια πολιτεία παντοτινὰ

καὶ νά ῾χεις τῶν ἀναχωρήσεων τὴ μανία,

μὰ φεύγοντας ἀπ᾿ τὸ γραφεῖο τὰ βραδινὰ

νὰ κάνεις ὀφθαλμοπορνεῖα στὰ καφενεῖα.

Ἄλλοτες εἴχαμε τὰ πλοῖα κρυφὸ σκοπό,

μὰ ὁ κόσμος ἔγινε σὰν ἀδειανὴ φυλλάδα,

εἶναι τί ἴδιο πιὰ νὰ μένεις στὴν Ἑλλάδα

μὲ τὸ νὰ ταξιδεύεις στὸ Fernando Po.

Τὰ φορτηγὰ εἶναι κακοτάξιδα κι ἀργοῦν,

μὲς στὰ ποστάλια πλήττεις βλέποντας τουρίστες,

τὸ νὰ φορτώνεις μῆνες ρύζια στὸ Ραγκοῦν

εἶν᾿ ἕνα πράγμα ποὺ σκοτώνει τοὺς ἀρτίστες.

Οἱ πόλοι γίνανε σὲ μᾶς πολὺ γνωστοί,

θαυμάσαμε πολλὲς φορὲς τὸ Βόρειο Σέλας

κι ἔχουν οἱ πάγοι χρόνια τώρα σκεπαστεῖ

ἀπὸ ἀδειανὰ κουτιὰ σπανιόλικης σαρδέλλας.

Στὴν Ταϊτὴ ἔζησε μῆνες κι ὁ Λοτί,

ἂν πᾶς λιγάκι παρακάτου, στὶς Μαρκίζες,

ποὺ ἄλλοτες τρώγανε μπανάνες κι ἄγριες ρίζες,

καλλυντικὰ τώρα πουλᾶνε τοῦ Coty.

Οἱ Γιαπωνέζες, τὰ κορίτσια στὴ Χιλή,

κι οἱ μαῦρες του Μαρόκου ποὺ πουλᾶνε μέλι,

ἔχουν σὰν ὅλες τὶς γυναῖκες τὰ ἴδια σκέλη

καὶ δίνουν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο τὸ φιλί.

Ἡ αὐτοκτονία, προνόμιο πιὰ στὰ θηλυκά-

κάποτε κάναμε κι ἐμεῖς αὐτὴ τὴ σκέψη.

Πεθαίνεις πιὸ σιγὰ μὲ τὰ ναρκωτικά,

μὰ τελευταία κι αὐτὰ τἄχουν νοθέψει.

Νίκος Καββαδίας (Μαραμπού)