Σελίδες

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Μετά θάνατον



Όταν λησμονημένη θα κοιμάσαι
Κάτω απο την εύφορη την γή
Και του Θεού ο σταυρός
Στην κάσα σου επάνω θα ορθώνεται,
Όταν τα σάπια μάγουλα σου θα λιώσουν
Πάνω στα ετοιμόρροπα τα δόντια,
Κ'οι βρομερές, άδειες κόγχες
Βορά των σκουληκιών θα γίνουν,
Μια ενοχή θα'ρθει παγωμένη,
αποφασιστική,
Να σου δαγκώσει το μυαλό.
Μια ενοχή σουβλερή, φριχτή
Θα'ρθει στο λάκκο σου
Κι ας είναι εκεί ο Θεός, ο σταυρός του,
Για να σου ροκανίσει τα κόκαλα.
Η ενοχή αυτή θα είμαι εγώ.
Εγώ που ψάχνω εσένα
Στη σκοτεινή νυχτιά,
Σαν μάγισσα που το σκάει απ'τη μέρα,
Θα'ρθω αλυχτώντας,
Έτσι όπως η λύκαινα αλυχτά
Εγώ με τούτα τα νύχια θα σκάψω το χώμα
Που για σένα κόπρος έγινε τώρα
Θα ξεκαρφώσω το αισχρό κείνο ξύλο που κρύβει
Μέσα του το ελεεινό σου ψοφίμι.
Ω, στην ακόμα πορφυρή σου καρδιά
Το αλλοτινό μίσος θα κορεστώ,
Ω, τι χαρά να μπήξω τα νύχια
Στην αισχρή σου την κοιλιά!
Στη σαπισμένη σου κοιλιά
Θα στέκομαι για πάντα κουρνιασμένος.
Στοιχειό της αμαρτίας και του γδικιωμού
Τρόμος της κόλασης.
Και στ'άλλοτε όμορφο αυτί σου
Θα ψιθυρίσω άπονα
Λόγια σαν πυρωμένο σίδερο
Θα σου κάψουν το μυαλό [...]
Κλοιός σου θα γίνουν οι στίχοι μου
Αίνια αισχύνη
Μαρτύριο που θα σε κάνει
Της κόλασης τα μαρτύρια να νοσταλγείς.
Κι εδώ, ω καταραμένη, θα σε κάνω να ξαναξεψυχήσεις
Αργά τρυπώντας σε με το κεντρί μου
Και η ντροπή σου, ο γδικιωμός μου
Που στα βλέφαρα εγώ θα σου σφραγίσω.
Olindo Guerrini (Μετά θάνατον)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.