Σελίδες

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Die Nichtnure

Όχι μόνο οι εφημερίδες
όχι μόνο οι φωνές από πίκρα

και φόβο

κι όχι μόνο
ο αγώνας δρόμου με το ταχυδρομείο
που λογαριασμούς φέρνει
μαντάτα
και γράμματα λυπηρά

Όχι μόνο η απόκρουση
της καθημερινής κακίας

όχι μόνο η έγνοια

κι όχι μόνο η θλίψη
κι όχι μόνο η συμπόνοια
όχι μόνο η κατ’ ανάγκη ονομαζόμενη ελπίδα
κι η σφαγιασμένη πίστη
σ’ έναν κόσμο καλύτερο

Μόνο απτην αντίπερα πλευρά των μόνο
η ζωή ξεκινά

εκεί πορεύεται η αγάπη

ανάμεσα από εποχές αληθινές
εκεί γίνονται τα χρώματα πολύχρωμα
κι οι θόρυβοι
αποκτούν σχεδόν νόημα
και μπορείς αέρα να εισπνεύσεις
και τα πάντα
να τα νιώσεις
και να τα αισθανθείς

Όμως εγώ είμαι εξουθενωμένος
από τις εφημερίδες

και τις φωνές

και τον αγώνα δρόμου με αυτά
τα μόνο
με τα οποία η μία μου και μόνη
ζωή ξοδεύεται
δίχως εσένα
Erich Fried (Die Nichtnure)

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ορυχείο


Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ

φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα

ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στὸ σπίτι
χτὲς

καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε

σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α

Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα

χαρούμενα

Νὰ μὲ θυμᾶσαι
Μίλτος Σαχτούρης (Ορυχείο)