Σελίδες

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Οίκος της Ευσπλαχνίας

El padre fusilado.
O, como dice el juez, ejecutado.

La madre, ahora, la miseria, el hambre,
la instancia que le escribe alguien a máquina:
Saludo al Vencedor, Segundo Año Triunfal,
Solicito a Vuecencia poder dejar mis hijos
en esta Casa de Misericordia.

El frío del mañana está en la instancia.
Hospicios y orfanatos fueron duros,
pero más dura era la intemperie.
La verdadera caridad da miedo.
Igual que la poesía: un buen poema,
por más bello que sea, será cruel.
No hay nada más. La poesía es hoy
la última casa de misericordia.

...

Ο πατέρας τουφεκισμένος.
Ή, όπως είπε ο δικαστής, εκτελεσμένος.
Η μητέρα, τώρα η δυστυχία, η πείνα,
Η αίτηση που κάποιος της γράφει στη γραφομηχανή:
Χαιρετίζω τον Νικητή, του Δευτέρου Θριαμβικού Χρόνου,
Αιτούμαι στην Εξοχότητά σας να μπορέσω ν'αφήσω τους γιους μου
στον Οίκο της Ευσπλαχνίας.

Το κρύο του πρωινού βρίσκεται στην αίτηση.
Τα θεραπευτήρια και τα ορφανοτροφεία ήταν σκληρά,
αλλά πιο σκληρή ήταν η κακοκαιρία.
Η πραγματική ελεημοσύνη τρομάζει.
Όπως και η ποίηση: ένα καλό ποίημα,
για να είναι πιο όμορφο, θα είναι σκληρό.
Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο. Η Ποίηση είναι σήμερα
ο τελευταίος οίκος της ευσπλαχνίας.
Joan Margarit (Οίκος της Ευσπλαχνίας)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.