Σελίδες

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Τo τραγούδι του ιντερμέτζο

Αν με ρωτούσε κανείς τι είναι ποίημα,
για μερικά δευτερόλεπτα θα σάστιζα.
Αν και το γνωρίζω τόσο καλά!
Διάβαζα ξανά και ξανά τους νεκρούς ποιητές
και κατά καιρούς φώτιζαν οι στίχοι τους τον δρόμο μου
σαν φλόγα μες στο σκοτάδι.

Η ζωή δεν περπατά στις μύτες των ποδιών της

μερικές φορές μας ταρακουνά και τα χτυπάει με βρόντο.
                                                             Συχνά αναζητούσα στα τυφλά τον Ερωτα
όπως κάποιος που έχει χάσει το φως του
και στα κλαδιά της μηλιάς 
ψαχουλεύει το σχήμα των καρπών που λαχταρούν οι παλάμες του.

Και γνωρίζω στίχους

δυνατούς σαν το ξόρκι της Κόλασης,
που θα γκρεμίσουν τις πύλες του Παραδείσου.
Τους ψιθύρισα σε ξαφνιασμένα μάτια.
Πώς να μην σηκώσουν τα αδύναμα χέρια 
που με φόβο κλείνουν μια αγκαλιά γεμάτη έρωτα!

Αν κάποιος ρωτούσε τη γυναίκα μου
τι είναι ο Ερωτας, θα έβαζε μάλλον τα κλάματα.
Jaroslav Seifert (Τo τραγούδι του ιντερμέτζο)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.