καβάλα στο άτι της σιγής
κι’ όλα να πάης και vά ’ν’ πολλά καράβια,
πολλή θάλασσα – μεγάλα σύγνεφα πάνω
– οι άνθρωποι κι’ ο Μάης.
Κι’ εντός μου εμένα να βρυχιέται
– όλο να τρέμει – βαρύ ένα βαπόρι
και κατόπι πάλι εσύ κι’ ο Μάης κι’ οι ανέμοι
κι’ έπειτα πάλιν οι ανθρώποι, οι ανθρώποι.
Και νά ’ναι όλα απ’ ό,τι φεύγει – και δε μένει –
σε μια πόλη ακατοίκητη, κι’ εντός μου ακυβέρνητο,
όλο να σε πηγαίνει το καράβι
όξω απ’ την τρικυμία τούτου του κόσμου.
Γιάννης Σκαρίμπας (Το βαπόρι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.